JAK POMÓC DZIECKU W NAUCE

Aby pomóc naszym dzieciom w nauce zachęcam do różnego rodzaju ćwiczeń na pamięć i koncentrację. Jest ich bardzo wiele. Można je znaleźć np. w Internecie, w czasopismach, książkach poświęconych temu tematowi. Proponuję na początek wypróbować poniższe metody i stosować te, które dziecku sprawiają radość, bo tylko wtedy są skuteczne.

Ćwiczenia na pamięć

1.Wymyśl słowo na… jest to zabawa do której nie potrzebujemy żadnych pomocy. Wystarczy usiąść
z dzieckiem i ustalić zasady. Na przykład: wymyślamy słowa na literę „n”. Poza ćwiczeniem pamięci (bo trzeba kontrolować, jakie słowa w zabawie już padły), dziecko jednocześnie rozwija swój zasób słownictwa. W zależności od wieku i poziomu rozwoju dziecka ćwiczenie można modyfikować, np. można umówić się, że wymyślamy słowa kończące się na określoną literę, lub że każde kolejne słowo zaczyna się od ostatniej litery poprzedniego. Jest to jednocześnie doskonałe ćwiczenie logopedyczne
i pomagające w nauce pisania.

2.Znajdź różnice… kolejna zabawa, w którą można zaangażować całą rodzinę. Jedna osoba wychodzi    z pokoju. W tym czasie pozostali uczestnicy zabawy zmieniają jakiś element w swoim ubiorze. Zadaniem, jest odgadnięcie co się zmieniło. Zabawę można modyfikować i zamiast wprowadzać zmiany w ubiorze, można przestawiać przedmioty w pokoju (np. zamienić figurki miejscami, zabrać obrus ze stołu, schować poduszki itd.).

3.Kolory pamięci… osoby, które biorą udział w zabawie siadają w kółku. Każda kolejna osoba wymyśla jakiś kolor (zwierzę, zawód, państwo, itp.). Zanim jednak wypowie nazwę nowego koloru, powtarza kolejno kolory wypowiedziane przez poprzedników. Kółko jest zataczane tak długo, aż pierwsza osoba pogubi się w ciągu słów.

4.Gry typu Memory… są to gry planszowe, w których znajdziemy do kilkunastu obrazków w dwóch egzemplarzach. Ustawiamy karteczki obrazkiem do dołu i szukamy par. Każdy uczestnik kolejno odkrywa jedną kartę i jeśli nie pamięta gdzie znajduje się dla niej para pozostawia ją w tym samym miejscu.

 

Ćwiczenia na koncentrację

1.Zabawa klockami JENGA… zabawa polega na układaniu wierzy z klocków. Zadaniem uczestników gry jest wyciąganie pojedynczych klocków z powstałej wieży i dokładanie ich na samej górze aż budowla runie. Tego typu aktywność wymaga od uczestników wzmożonego skupienia i koncentracji, ćwiczy także koordynację wzrokowo-ruchową.

2.Podkreślanie liter lub słów… przygotujcie dla siebie i dla dziecka wydrukowany tekst. Weźcie do ręki zakreślacze i na czas podkreślajcie w tekście określone litery, na przykład wszystkie litery „z” lub wszystkie wyrazy „się”. Po upływie czasu policzcie komu udało się dostrzec więcej liter lub wyrazów
i wspólnie sprawdźcie ile pominęliście.

3.Czytajcie książki… bardzo ważne jest, by od najmłodszych lat wpajać w dziecku nawyk czytania. To bardzo rozwija nie tylko wyobraźnię ale również koncentrację. Poza zwykłym czytaniem możecie poprosić swoje dziecko, żeby po każdym skończonym rozdziale opowiedziało wam o tym co przeczytało, wykonało ilustrację.

4.Malujcie wspak i inne ćwiczenia Paula Dennisona… to bardzo proste ćwiczenia, które wspomagają koncentrację i współpracę obu półkul mózgowych. Rozłóżcie np. kartki do malowania, weźcie pisaki, kredki, farby itp. i zacznijcie malować obiema rękoma. Jedną ręką dziecko rysuje obrazek, a drugą jego lustrzane odbicie. W przypadku starszych dzieci możecie zamiast obrazków zaproponować tą samą metodą pisanie słów.

 

 Psycholog szkolny Aneta Kloc

 

 

 

 

Drogi Rodzicu,

wrzesień dla Uczniów, ale także dla Was - to trudny czas.

Można spróbować przejść go łagodniej. Proponuję krótką lekturę, zgromadzone są tu

małe wskazówki…..myślę, że będzie choć trochę łatwiejJ

Zdrowy sen. 

Brak adekwatnej ilości snu sprawia, że jesteśmy podatni na stres (dotyczy to dorosłych i dzieci).

W wakacje mógł się wyrobić nawyk chodzenia późno do łóżka. Teraz jest czas na przywrócenie

ponownie typowej rutyny snu.

Porozmawiaj z dzieckiem o zasadach. 

Ustał proste, ale jasne zasady dotyczące pory wstawania, kładzenia się spać, przygotowań na

kolejny dzień, odrabiania pracy domowej, spędzania czasu wolnego, odpoczynku czy zabawy.

Utrzymuj pozytywną i pewną siebie postawę.

Tak jak stres i lęk, tak samo pewność siebie często “przechodzi” z rodzica na dziecko.

Rozpoczęcie roku szkolnego nie powinno być postrzegane jako zagrożenie. Poprzez swoją

postawę pokazuj, że nie ma potrzeby się martwić. Dzieci są uważnymi obserwatorami, patrzą na

twoje reakcje, co wpływa na ich percepcję wydarzeń i następnie ich emocje. Zarażaj dzieci swoim

spokojem.

Obserwuj swoje dziecko. 

Niektóre sygnały mogą wskazywać, że dziecko ma trudny czas: zmęczenie, poirytowanie, zmiany

nastroju, trudności dotyczące snu, wycofanie się. Znasz swoje dziecko lepiej niż ktokolwiek inny,

więc bądź uważny i obserwuj, aby móc w razie czego reagować odpowiednio.

Nie pytaj: „Jak było w szkole?”. Zapytaj „Jak się czujesz?”. 

To jest bezpieczne dla obu stron, a ponadto dotyka tego, co jest żywe w dziecku. Jeśli jest to akurat

otrzymana ocena, usłyszana skarga czy wyrażone oczekiwanie, dowiesz się o tym.

Doceniaj szczerość i uczciwość dziecka. 

Podpisz bez wyrzutów uwagę w dzienniczku. Przyjmij bez złośliwych komentarzy informację          o jedynce z matematyki. Jeśli uważasz za konieczne powiedzenie czegoś, powiedz o swoich uczuciach i potrzebach.

Traktuj poważnie szkolne trudności swojego dziecka.

Zapytaj, jak mu pomóc. I nie wychodź przed orkiestrę… Pomysł dziecka jest cenniejszy niż twój, bo jest jego własny.

Zachęcajmy dziecko do aktywności fizycznej.

Ćwiczenia i treningi nie tylko rozładowują stres, ale i powodują wydzielanie pozytywnych endorfin. Jazda na rowerze, taniec, pływanie, gra w piłkę nożną lub zwykły spacer poprawią dziecku humor i pomogą uporać się z negatywnymi emocjami.

W chwilach trudności…

Ochłoń… Oddychaj…. Zadzwoń do koleżanki, kolegi.  Poszukaj wsparcia u innego dorosłego….przyjdź na rozmowę do pedagoga, psychologa. Zapraszamy.

WARTO PAMIĘTAĆ

Dziecko postrzega świat inaczej niż dorosły. Coś,  co dla nas jest błahostką, dla niego może być bardzo poważnym problemem. Nie wolno tego bagatelizować.

Pamiętaj, że wprowadzenie pewnych zasad postępowania i konsekwencja nie ogranicza dziecka       i nie wyzwala stresu. Dzieci chcą, aby rodzice mieli nad nim kontrolę i stawiali jasno określone wymagania oraz byli przewidywalni!

Rodziców i nauczycieli łączy wspólny cel – dobro dziecka. Dlatego warto, aby traktowali  wychowawcę jak sprzymierzeńca, który, spędzając z dzieckiem wiele czasu, ma szansę dobrze poznać jego potrzeby, mocne i słabsze strony i tym samym stać się źródłem cennych informacji.       

 

                                                                  Radości  i  uśmiechu

                                                         oraz cierpliwości i konsekwencji.

                                                    Pedagog szkolny Edyta Krzysztoforska